W naszej hodowli socjalizacja kociąt zaczyna się dużo wcześniej niż pojawiają się kocięta.

Nasze kotki żyją w domu, gdzie szanuje się ich potrzeby, również emocjonalne, oraz zapewnia poczucie bezpieczeństwa i akceptacji, nawet gdy ich zachowanie np. podczas rujek odbiega od akceptowalnego:)), poźniej dobiera się kocura, który nie zestresuje kotki, a jest na tyle sprawnym reproduktorem,że w łagodny i spokojny sposób wykona "swoją robotę". Następny etap socjalizacji to ciąża kotki, kiedy to trzeba dostarczyć jej maksymalną ilośc endorfin i traktować trochę jak kobietę w ciąży - ulegać kaprysom i zachciankom:)))), tu znowu znaczenie ma poczucie akceptacji i bezpieczeństwa. Po spokojnej ciąży, na prawidłowy rozwój emocjonalny kociaka ma sam poród i tu nie będę rozpisywać się nad szczegółami, ale chodzi o to by był naturalny, spokojny i bezpieczny, w naszej hodowli rodzimy razem z kotkami, a one tego od nas oczekują, przychodząc na początku porodu "po nas".

Poród Bette był iście rodzinny, bo rodziła ze mną i wtulona w Catię, cały czas wylizując jej dzieci:)Maluchy rodzą się w ludzkie ręce i bezpieczne są oddawane mamie do wylizania. Młoda kotka nie zawsze wie co robić z maluchami, wówczas może liczyć na nas , może liczyć na naszą pomoc i wymownie z niej korzysta - opiekujemy się noworodkami razem aż do czasu gdy kocia mama nie "załapie" co trzeba robić. Później nastepuje karmienie, które często też wymaga naszej pomocy - nie każdy kociak chce ssać, niektóre trzeba naprowadzać i pomagać im dostać się do cyca. Tak więc do tego etapu maluchy są prawie cały czas w ludzkich rękach:)

Dopiero kiedy podrosną, zaczną wychodzić z kojca , zaczyna się proces wychowania kociaka i nauki współżycia z człowiekiem powszechnie uważany za socjalizację. My jako hodowcy rozpoczynamy tę naukę,ale powinna ona być konsekwentnie kontynuowana w nowych domach, bo jak wiadomo czynność nieużywana zanika:))))